trzy kategorie: przekształcenia mowy, symboliki dostosowane do specjalnych sytuacji oraz tworzenie fizycznych warunków ułatwiających akty komunikowania. Jak podkreślał sam Sapir, to "rozróżnienie nie ma być może większej wartości psychologicznej, lecz posiada realne znaczenie historyczno-socjologiczne". <br>Pierwsza kategoria technik wtórnych to przekształcenia mowy, której przykładem jest pismo. Innym - pochodnym od pisma - alfabet Morse'a i różnego rodzaju szyfry. Ich rola polega na umożliwieniu komunikowania za pomocą języka naturalnego w sytuacji, gdy posługiwanie się mową jest niemożliwe lub niewskazane. Druga kategoria, symboliki tworzone dla specjalnych celów, nie jest przekładem - słowo po słowie - z języka naturalnego, ale raczej systemem bodźców mających wywołać ściśle określoną reakcję