po Gdańsk, od prowincjonalnej fabryczki po giganty socjalistycznej industrializacji. Instytucjonalizacja masowej antykomunistycznej opozycji stała się faktem. Dziesięć milionów członków &lt;name type="org"&gt;Solidarności&lt;/&gt; wybrało dziesiątki tysięcy nie znanych uprzednio przywódców, reprezentantów i działaczy. Wraz z członkami innych organizacji społeczeństwa obywatelskiego i niezależnych inicjatyw politycznych uformowali oni - w przeciągu zaledwie szesnastu miesięcy - całkowicie nową, alternatywną wobec dotychczasowej, klasę polityczną. Tysiące ludzi rozwijało swoje zdolności samoorganizacji społecznej, uczyło się działać w demokratycznych ramach instytucjonalnych, zdobywało doświadczenie kierownicze, administracyjne i polityczne (na temat &lt;name type="org"&gt;Solidarności&lt;/&gt; w okresie 1980/1981 &lt;gap&gt;.<br>Blisko jedna trzecia członków PZPR wstąpiła do "Solidarności". Wielu z nich aktywnie przeciwstawiało się dominacji partyjnych aparatczyków i zgłosiło