kształtowania konsumpcji społecznej, czego wyrazem był fakt, iż stanowiła ona w dużej mierze działalność subwencjonowaną. Zmiany w polityce społecznej w zakresie wypoczynku - wprowadzone ustawą sejmową z 1973 roku i odpowiednimi uchwałami Rady Ministrów z roku 1974 - zmierzały do stworzenia wszystkim ludziom pracy jednolitych warunków dostępności do socjalnej bazy wypoczynkowej. Krytyczna analiza stanu tej bazy dotyczyła zwłaszcza proporcji między wielkością bazy zakładowej a bazy Funduszu Wczasów Pracowniczych, a także zaistniałych nieprawidłowości w zakresie gospodarki przestrzennej i architektury. <br> Uzasadnione ze względów społecznych i ekonomicznych tworzenie zakładowych funduszy socjalnych i Centralnego Funduszu Inwestycji Socjalnych nie rozwiązuje jednak jeszcze wielu problemów. Należą do nich takie