dokonał parę dekad temu Jerzy Grotowski. Jak wiadomo, zaczęło się od Teatru 13 Rzędów (które nie istniały; potem obywało się też bez widzów, bowiem aktorzy, odmiennie niż u &lt;name type="tit"&gt;"Wielkiego Brata"&lt;/&gt;, chcieli najpierw się udoskonalić, zanim coś pokażą). &lt;/&gt;<br>Gdy tym śladem poszli inni, cały teatr światowy nawiedziła odnowa. Teraz kroi się analogia w sztuce kina, i co godne uwagi, o ile poprzednio postać mistrza budziła widomą niechęć Prawdziwych Polaków, to dziś, w duchu rosnącej tolerancji, adwersarze Grotowskiego z zapałem przejęli jego przenikliwie pojęte wzory na użytek własny. Ostatnio podczas seansów filmu &lt;name type="tit"&gt;"Dogma"&lt;/&gt; przed kinami ustawiało się, by wykonać &lt;foreign&gt;performance&lt;/&gt;, trzynaście rzędów widzów