i oto wkraczamy jakby w epokę, która przypomina moment agonii Chrystusa na krzyżu, kiedy opuszczają Go uczniowie, jest samotny, niezrozumiany. A jednocześnie w tym opuszczeniu dokonuje się największy triumf Chrystusa.<br><br> - O. Phillipe jest bardzo ostrożny. Nie chce bawić się w jasnowidza, pragnie natomiast podzielić się osobistą intuicją, że dostrzega taką analogię, ale nie znaczy to, że wieści on koniec świata. Na pewno żyjemy w czasach, kiedy trzeba będzie wrócić do &lt;foreign&gt;maranatha&lt;/&gt;, to znaczy do oczekiwania. Myśmy to trochę w chrześcijaństwie zagubili, za bardzo się w tym świecie zainstalowaliśmy, natomiast nie ma w nas oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa jak było to