spytała go matka. "<foreign>A tajojka jakaś!</>" - "Hm, to niedobrze. Wszędzie same <orig>tajojki</>, jakby wilniuszek nie mieli!" Podkpiwały z siebie te ziemie, lwowska, wileńska, o wpływy i przywileje, gotowe skakać do oczu, kto lepszy i kto więcej wart, ten "ź Wilna" czy ten, co "we Lwowi, paniedziejku", batiar z Kleparowa czy andrus z Pohulanki, tak się siłowali w tym niespodzianym tyglu, patrząc na siebie krzywym okiem, a najspokojniejsi byli Wołyniacy i Poleszucy, rozlewni po <orig>prypećku</>, bo akurat siedzieli pośrodku i nie babrali się w tej waśni, gdyż jasne było jak słoneczko nad Styrem, że to oni, dalibóg, są najlepsi. Zdawałoby się, że