nazwać pasem transmisyjnym włączania do tradycji. Składał się on z trzech zasadniczych elementów: sesji poświęconej danej epoce lub wybitnej postaci, roku obchodów ku jej czci, wreszcie z pism zebranych, będących pokłosiem wszystkich tych uroczystości.<br><br>Tak szeroki rozgłos zawdzięczał Frycz tej samej przyczynie co i arianie: potrzebie tworzenia nowej tradycji historycznej, antycypującej poniekąd przyszłość, formułującej koncepcje, które były wyrazem dążeń po dziś dzień niezrealizowanych lub w ogóle nienadających się - jako utopijne - do realizacji. Frycz Modrzewski w początkach lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia awansował niewątpliwie do rzędu świadków prawdy klasowej, a więc tych myślicieli, którzy w epoce ustroju antagonistycznego (feudalnego, następnie kapitalistycznego) głosili postulaty