Miała to być opowieść o zupełnie nie znanej nam Saharze. Akcja tej powieści-wspomnienia jest niewątpliwie oryginalna. Postsolidarnościowy dziennikarz Jerzy jedzie na Saharę, by przyjrzeć się warunkom pracy pielęgniarek i lekarzy zatrudnianych na kontraktach i zarobić trochę grosza. Trwa wojna między dwoma afrykańskimi państwami. Jerzy uczestniczy w polowaniu na "czarne antylopy", którymi okazują się uciekinierzy. Jest świadkiem zabójstwa jednego z nich. Nie budzi to w nim jednak głębszych emocji lub je ukrywa, bo wycieczkę tę fundują mu okrutni strażnicy pustyni z automatami. Jakby na zakończenie Jerzy trafia do domu polskiego lekarza alkoholika, który po pijanemu wykłada na kilku stronach całą nędzę