jarzyny?<br>Nie odpowiadasz. Wyobrażasz sobie ciotkę leżącą w trumnie. Zaczynasz jeść szybciej. Uśmiechasz się do swoich myśli. Maria robi, według twego przekonania, zaciekawiony wyraz twarzy. Opuszczasz powieki. Żałujesz, że nie możesz się nikomu zwierzyć z wyobrażeń, które nawiedzają cię przeważnie przy jedzeniu. Byłoby to zbyt pretensjonalne.<br>- Nic tak nie pobudza apetytu, jak wspominanie zmarłych.<br>- Stara zasada - odpowiedziała.<br>- Czy mogę tu przyjść wieczorem?<br>- Ma się rozumieć.<br>- Będzie angielska herbata...<br>- I biszkopty.<br>- Leniwa rozmowa...<br>- Muzyka z radia.<br>Zakląłem. Maria nie spojrzała na mnie. Patrzyła na talerz i dziobała widelcem kartofle. Jasne ściany pokoju dawały złudzenie przytulności. Na niemodnej kozetce leżały przyniesione przeze mnie