do słuchania tekstów dramatycznych. Inspirował - i był wprowadzany do romantycznych dramatów. O aprobacie pisarzy świadczyły wskazówki w didaskaliach i w tekście głównym, odwołujące się do nowych możliwości inscenizacyjnych; zaś sygnałem deklarowanej dezaprobaty był gest obronny - deklaracja, iż autor nie przeznacza dzieła na scenę. Nasuwają się pytania: czy i jak ta aprobująca bądź niechętna postawa autorów znajdowała odbicie w tekście, czy istniały ważne różnice między tekstami przeznaczonymi a nie przeznaczonymi dla teatru? Jakie było miejsce teatru w kształtowaniu poetyki dramatu, efektów widowiskowych, jakie były zawęźlenia w owej epoce między tymi dwiema gałęziami sztuki?<br>Nie można odpowiedzieć na te i podobne pytania bez