mówić o myśleniu - dałby się przedstawić jako sekwencja trzech nadużyć logicznych. Nadużyciem jest już sama wstępna decyzja wyróżnienia danej grupy na zasadzie arbitralnego przyznania decydującego znaczenia temu a nie innemu kryterium (dlaczego np. kolor skóry ma być kryterium bardziej decydującym niż kolor włosów, tusza albo wzrost?). Nadużyciem drugim jest równie arbitralne opatrzenie tej grupy pozytywnym znakiem wartościowania (dlaczego np. czyjeś wyznanie katolickie miałoby automatycznie stawiać go wyżej niż protestanta, albo odwrotnie?). Nadużyciem trzecim jest wreszcie wspomniana operacja podstawienia totum pro parte, tj. samo założenie, że jednostka może być w pełni i bez żadnej straty czy uproszczenia reprezentowana przez zbiorowość, albo inaczej