sam w kilku miejscach na marginesie rozważań o Dembowskim (s. 199-200), Wrońskim (139) czy Mickiewiczu (113, 115-123) i pouczenie p. Stali jest tylko słabym echem moich wywodów. A swoją postawę w tej kwestii wyrażałem wielokroć publicznie. Ślad tego został m. in. w drukowanym w "Studiach Filozoficznych" (3/79) artykule, "Romantyzm jako model kultury narodowej". Postawiłem tam tezę, że ze względu na wymóg tolerancji i pluralizmu najbardziej przydatny w pewnych kwestiach byłby dla naszej kultury agnostyczny system Kamieńskiego jako - cytuję: &lt;hi&gt;"mogący stanowić płaszczyznę dialogu i przykład szlachetnego kompromisu"&lt;/&gt;.<br><br>9. Dziewiąty nadużyciem jest połączenie mojego nazwiska z "Walką Młodych". Nie jest