kompozytora ­ pozbawiona formalnego tytułu (nr <br>2) charakteryzuje się stylem pełnym patetycznej ekspresji, z bogatą partią organową <br>o orkiestrowym charakterze. Ze stylem polifonii wokalnej wiążą ją jedynie dwa <br>większe fugata ­ Cum Sancto Spiritu (na zakończenie części Gloria) oraz Et vitam <br>venturi saeculi (na zakończenie Credo). Missa pro Pace (nr 3) w aspekcie stylu <br>jest najbardziej skontrastowana i jednocześnie najbogatsza ­ pełna blasku, patosu <br>i równocześnie głębszej ekspresji. Messe "Stella Maris" (nr 4) reprezentuje <br>styl pokrewny mszy poprzedniej, lecz mniej skontrastowany, ponadto bardziej <br>wyważony typ ekspresji.<br><br> Missa de Lourdes (nr 5) charakteryzuje się delikatnym, pełnym wyważonej ekspresji <br>stylem polifonii wokalnej, związanym z najsilniej eksponowanym