wewnątrzklasowej, jak i co do układów odniesienia (np. do innych klas i warstw społecznych). Toteż "&lt;q&gt;wiszą one w próżni, mają mały ładunek informacyjny, a do tego w daleko mniejszym stopniu mogą stanowić podstawę opracowania programów polityki społecznej &lt;gap&gt;&lt;/&gt;"<br> &lt;gap&gt;<br> Sporo wiemy np. o robotnikach jako producentach, niewiele zaś o ich świadomości politycznej, aspiracjach, kulturze i sposobach postrzegania świata. A przecież nie żyją w próżni społecznej - mają kontakty, oglądają, porównują, i to w sposób wielostronnie zróżnicowany. &lt;gap&gt;<br> "Obserwując kruszenie się barier klasowych i otwieranie się nowych perspektyw społecznych nie dostrzegaliśmy, że równolegle z procesami egalitaryzacji pojawiają się procesy antyegalitarne. Wydaje się, że eksponując budzące optymizm