z 1979 r., czasów szacha. Dla nich cały świat to Islamska Republika Iranu. I w tym świecie się duszą. Bo nie mogą normalnie żyć, w najbanalniejszym znaczeniu tego słowa; chłopcy nie mogą się umawiać na randki z dziewczynami, nie mogą słuchać muzyki jakiej chcą, bawić się na prywatkach. Ci z aspiracjami publicznymi nie mogą się swobodnie zrzeszać i dyskutować. A jednocześnie przez zakazane anteny satelitarne, przez krewnych i znajomych za granicą, dzisiaj również przez coraz szerzej rozpowszechniający się - mimo że limitowany - Internet wiedzą, że istnieje inny świat. I w tym skostniało-paranoicznym świecie, w którym się chowali, nagle pojawił się aspirujący