Taki dwuosobowy klub samotnych sztucznych serc.<br>- Zaczął się nasz wielki wyścig z czasem - mówi Nawrat, rocznik 1960, kręcona strzecha ciemnych włosów wokół przystojnej, trochę chłopięcej twarzy. - Profesor Religa zaufał nam, dał nam cel, ideę. <br><br>Nawrat przyznaje, że nie zdawali sobie sprawy, na co się porywają: - Byłem po fizyce teoretycznej i asystenturze w katedrze biofizyki w Śląskiej Akademii Medycznej. O sztucznym sercu nie miałem bladego pojęcia.<br><br>Nawrat trafił do pracowni serca właściwie przez przypadek. Nudziła mu się praca za biurkiem. Od studentów dowiedział się, że Religa tworzy taką pracownię. A Romek Kustosz był bratem jego dobrego kolegi. Załatwił więc sobie pół etatu