Heinricha. Zobaczmy datę otrzymania. Nie ma... Zaraz. Tak, nie ulega wątpliwości, ostatnią kartkę wydarto. Przypadek? Jeszcze rzucę okiem na prawo, tu... i koniec gimnastyki. Wyjął tom. "To nie książka... Aaa?" Wyjął drugi. To samo. Nie foliały, lecz same okładki. "Na korespondencję? Na nadbitki prac naukowych, na wycinki prasowe?" <br>Wstawił nobliwe atrapy na miejsce. "Ale dlaczego puste? Od kiedy?" Od drzwi wejściowych dobiegł go dźwięczny męski głos. "Zaczekam". <br>Kiedy wyszedł i miał już stanąć na pierwszym stopniu, w drzwiach kuchni Gerta. <br>- A ja byłam pewna, że pan profesor na spacerze. Pytał się o pana dziennikarz z Polski. Nasza nauczycielka mu powiedziała, że