I Paryż, jako symbol wielkiego miasta, podczas dokonującej się rewolucji przemysłowo-technicznej, miasto piekielne - la cité infernale, jest przedmiotem jego poezji oraz jego znakomitych rozpraw o malarstwie.<br> Teologicznie bardzo ciekawy, bo na pograniczu wiary i niewiary, przez to inny niż jego ateistyczni następcy, Stéphane Mallarmé i Paul Valéry. Całkowicie w aurze rzymskiego katolicyzmu, z silnym piętnem manichejskim i wrażliwością wyczuloną na siłę Piekieł - i tych na ziemskim (czyli miejskim) padole, i tych pośmiertnych. Przyczynił się do mitologicznych obrazów wielkiego miasta nie mniej niż Balzak. W tym T. S. Eliot w Ziemi jałowej i Joyce w Ulissesie są jego następcami.<br> Wersyfikacyjnie wierny