teatrem a dramaturgiem.<br>Vigny cenił w sztuce szczególnie prawdę i piękno; toteż pisząc o teatrze nie pochlebiał publiczności, przeciwnie, prowokował, wykpiwał ów "tłum umysłów kalekich i leniwych", gdyż &lt;gap&gt;.<br>Praktyczny, niemal użytkowy cel przedmów "teatralnych" widać świetnie na przykładzie tekstów Aleksandra Dumasa. Opatrzył nimi tylko kilka wczesnych sztuk. Służyły przede wszystkim autoreklamie osoby młodego autora. Przedstawiał się w nich nie jako artysta szkoły romantycznej, lecz jako pisarz o tym samym co oni rodowodzie, który idzie tą samą co oni drogą, ale jakby obok nich, by uchronić swą niezależność. Ku twórczości dla sceny pchnęły go - jak deklarował - te same wydarzenia, które wywarły przełomowe