i w jakim przebraniu?<br>a to: kiedy wreszcie stanie się coś niezwykłego, na co bezwiednie czekam?<br>a tymczasem, słuchając wykładu, próbowałem posiąść sztukę strzelania z palców, powszechnie w Persji znaną, i łacińskie słówka łatwo wchodziły mi do głowy, a pod ławką palce nie próżnowały, raz po raz podejmowałem nieudane próby, aż tu nagle rozległ się tak głośny strzał, że pan profesor drgnął, powiódł wzrokiem po klasie i długo się nie zastanawiając, rzucił krótko:<br>- Piotrowski, marsz za drzwi!<br>a ja, skarcony i ukarany, czułem się jednocześnie szczęśliwy, że nareszcie i ja to umiem i że już wkrótce, jak się tylko spotkamy, przyłączę