wyobrazić, by miał siłę przechodzić wspólnie z artystami przez piekło nie kończących się prób i kolejnych wersji nagrania. Bywało, że do jednej piosenki wokaliści podchodzili po kilkadziesiąt razy. Gdy zsumować to z metrami taśmy zużytej na rejestrację partii instrumentalnej, wysiłek włożony w przygotowanie jednego przeboju -jak sam mawiał, "minisymfonii dla bachorów" - bez wątpienia imponuje. Po co to wszystko, skoro inni zdobywali laury popularności bez takich cyrków? Spector musiał jednak zaistnieć jako twórca, a ponieważ nie był wybitnym gitarzystą ani pianistą ( choć dawał sobie radę) , chciał odcisnąć własne piętno na brzmieniu. Efekt pieczołowicie osiągano.<br>Młodzieniec wyrastał ponad przeciętność, ale jednocześnie był dzieckiem