O najprostszej rzeczy tak umiał mówić, że ludziom <br>aż oczy z ciekawości na wierzch wychodziły i że <br>śmiali się, i oburzali, a czasem to nawet i płakali <br>jak małe dzieci. <br><br>A on potrafił jakoś zawsze w trakcie tego opowiadania <br>to uśmiechnąć się do któregoś dziecka, to <br>pokazał taką sztukę, że bachory aż usta otwierały <br>ze zdumienia. Drobnostką było bowiem dla niego wyciągnąć <br>komuś najniespodziewaniej zza kołnierza cukierek, połknąć <br>zapaloną zapałkę, a następnie wyjąć ją <br>sobie jeszcze palącą się z nosa lub pokazać jakiemuś <br>bąkowi, że nie zna zawartości własnej kieszeni, bo <br>mu się nagle urodziła w niej bułka... Toteż od razu