lat. Gdy dziś - w tej szczególnej chwili - patrzę na ten miniony czas i szukam w pamięci najbardziej wymownych zdarzeń, to widzę Stanisława Gromadę zawsze ubranego po góralsku, obecnego na wielu różnych spotkaniach - a to u ludowców, a to w Biołej Izbie Związku Podhalan, a to na wielkich zgromadzeniach hodowców i baców - i pamiętam Jego zawsze skupioną twarz i ten charakterystyczny głos, gdy - zwykle już po wystąpieniach najbardziej zapalczywych dyskutantów - wstawał on i wnosił swoje zawsze rzeczowe i trafne propozycje i uwagi. Z tego, co mówił, biła świadoma dyscyplina myśli, poczucie najwyższej odpowiedzialności za słowo oraz konsekwentne dążenie do praktycznego rezultatu, do