Swoją drogą, jako naukowca, przygnębia mnie to, że jedyna rzecz, która mogła uratować sytuację i która uratowała ją rzeczywiście, nie wynikała z przemyślenia, ale z odruchu. Zapewniam cię, że zupełnie o niczym nie myślałem, kiedy ten głos wrzasnął ze mnie tonem rozkazu: ,,<orig>Mocniki</>, <orig>wszakrew</>! Pchła wasza w <orig>abdomen</> szarpana mać, baczność!" - co za słownik bez sensu. Nie mam pojęcia, skąd taki słownik u mnie. A jednak dla tego krzyczącego ze mnie głosu nie było żadną niespodzianką, że w odpowiedzi zatrzymali się, przestali bić i stanęli na baczność wokoło ciebie. I przyznać muszę, że miałem nawet pewną satysfakcję, kiedy na moją komendę