pozostały oczywiście jedynymi dowodami pamięci historyków biologii i medycyny o ostatnim polihistorze Europy. Było rzeczą naturalną, że te 3 ośrodki wysunęły się na plan pierwszy w obchodach rocznicy Hallerowskiej, która nadto została uczczona bądź zwykłymi okolicznościowymi artykułami, bądź syntetycznymi opracowaniami, przez wiele czasopism z zakresu historii nauki i literatury. Praca badawcza historyków toczy się, rzecz jasna, nieustannie, bez względu na rocznice. Te jednak, choć są w gruncie rzeczy okolicznościami czysto zewnętrznymi, dostarczają tym badaniom nowego impulsu, skłaniają do prób zamknięcia pewnego ich etapu i planowania przyszłych badań. Sprzyjają też jakże ważnym decyzjom o udziale stałej materialnej pomocy tego rodzaju pracom. Pomoc