niezbyt szerokiej uliczce, tym bardziej, że zapełniali ją żałobnicy, ale po kilku manewrach udało mu się ustawić samochód we właściwym kierunku. Ruszył. Za nim uformował się pochód. Alicja szła pierwsza, kilka kroków za syrenką, a za nią pozostali, wciąż uśmiechając się pod nosem, lecz zarazem starając się powściągnąć wesołość, gdyż bądź co bądź uczestniczyli w pogrzebie.<br>Kiedy dotarli do wylotu uliczki, samochód skręcił w przeciwną stronę niż ta, z której nadjechała Alicja; kondukt skręcił za nim. Z początku posuwali się wolno. Alicja rozglądała się: co jeszcze wyda się jej znajome? Jednakże żaden z mijanych budynków na głównej ulicy nie wywołał echa w jej