swojej strefy powodują zmniejszanie jej głębokości. Proces ten sprawia, że wypłycanie tego rodzaju tworzy nieodpowiednie warunki do egzystencji roślin, a do tej pory były one dla nich optymalne. W ten sposób jedna strefa roślin przechodzi w drugą w kierunku rosnących głębokości aż do momentu, gdy roślinność jeziorna przekształci się w bagienną i nastąpi całkowity zanik zbiornika. Tempo tego procesu w bardzo dużym stopniu jest zależne od indywidualnych cech misy i jej zlewni. Znane są przypadki, że jeziora leżące blisko siebie mają zupełnie odmienną podatność na wypełnianie ich mis (ryc. 81).<br>Zabagnianie i wypłycanie jezior może zachodzić nie tylko przez zarastanie dna