mnie nie opuszcza. Biegam z aparatem fotograficznym po ogrodzie robiąc zdjęcia jesiennym drzewom pozbawionym liści, uwieczniam szare budynki. Zima sprawia, że wszystko jest takie szare, jakby zaniedbane, ale jakże piękne. Chmury i zachody słońca o tej porze roku są fascynujące. Obserwuję to wszystko okiem aparatu. Z okien domu mam równie bajeczne widoki. Słucham muzyki (biedni sąsiedzi <emot>:-))</> raz po raz wybiegając na balkon, by uwiecznić to co widzę. Chyba potrzebuję jakiejś terapii. Sesja w toku, pojutrze egzaminy, a ja nic się nie uczę. Nastrój poprawiam sobie alkoholem, oglądam komedie i podziwiam ten piękny świat, którego paradoksalnie nie cierpię gdyż jest okrutny. Jak