nadtlenku wodoru o stężeniu 5 mmolˇl1 jest letalna dla tych bakterii. Bakterie mogą jednak przeżyć taką ekspozycję, jeżeli uprzednio poddać je działaniu nadtlenku wodoru o stężeniu ok. 10-15 molˇl1. Działanie niskich stężeń H2O2 indukuje syntezę przez bakterie ponad dwudziestu<br>&lt;gap&gt;<br>białek, które wydają się krytyczne dla przeżywalności komórek bakteryjnych w obecności nadtlenku wodoru. Stwierdzono, że genom E. coli zawiera cztery regulony (grupy genów wspólnie regulowane) aktywowane przez RFT. Aktywatorem dwóch z nich jest nadtlenek wodoru, a dwóch anionorodnik ponadtlenkowy (tabela 3.15.1). Również tlenek azotu może aktywować regulon soxRS, co przyczynia się do ochrony bakterii przed pobudzonymi makrofagami