opowiadała baśnie królowi Szachrijarowi, żeby uchronić się od utraty głowy, albowiem kiedy władca odkrył, że żony i nałożnice go zdradzają, przysiągł, że odtąd będzie co wieczór brał do łoża dziewicę, a rano posyłał na ścięcie. Kiedy po upływie trzech lat w królestwie zabrakło dziewic, zgnębiony wezyr nie wiedział, co począć; bał się wyznać władcy prawdę, tym bardziej że sam miał dwie piękne niezamężne córki, Szeherezadę i Dunjazadę, które dotąd ukrywał. Jednakże Szeherezada wierzyła, że zdoła uratować życie sobie i siostrze dzięki baśniom; przekonała ojca, żeby wieczorem zaprowadził ją do sypialni Szachrijara, po czym zaczęła płakać, że pragnie pożegnać się z siostrą. Władca