świecie, pojawiła się wreszcie satyra, śmiało poczynająca sobie z oficjalnymi wartościami. Dość powiedzieć, że felietoniści kpiąco pisali o sobie jako o agentach CIA. W kraju, gdzie o Ameryce nie mówi się oficjalnie inaczej niż Wielki Szatan. Każdemu wchodzącemu do redakcji, tak jak wysłannikowi "Polityki", udzielał się ten niepowtarzalny nastrój rewolucyjnego bałaganu. Nawet jeśli redaktorzy mówili, że chcą ewolucji.<br><br>W ślad za "Dżameh" - które niczym Feniks z popiołów, po kolejnych zamknięciach odradzało się pod kolejnymi nazwami - poszli inni. Latem zeszłego roku pokonany przez Chatamiego Natek Nuri grzmiał: &lt;q&gt;"Prasa jest furtką dla inwazji kulturalnej, więc musimy użyć odpowiednich środków, by powstrzymać ten proces