jego przyspieszony, nierówny oddech.<br>"Aha, już tak - jak błyskawica przelatuje przez myśl Kaliasa. - Nie dobiegnie".<br>Kalias wysuwa się naprzód o szerokość klatki piersiowej - w następnym momencie już o długość cienia Filanora, który ginie mu nagle sprzed oczu.<br>"Został poza mną" - uświadamia sobie chłopiec. I pewność zwycięstwa uskrzydla jego kroki. Jak baletnica przeskakuje zaklętą linię mety. Tłumy ryczą. A Kalias bezwładny i mokry osuwa się w ramiona przyjaciół - Kastora i Polluksa, którzy pieczołowicie okrywają go ręcznikami.<br>Wierny Efebus, jakby postradał zmysły, krzyczy z przejęciem:<br>- Ka-lias, Ka-lias, Ka-lias! - i wymachuje rękoma. Głos jego to jakby słabe echo tłumu, który krzyczy