zamieszkałe od lat w Chile. Każda taka kolacja oznacza dla Marty duży stres i wiele pracy, gdyż ambasada, w odróżnieniu od wielu innych, nie ma kucharza, jedynie sprzątaczkę. Menu było polskie i ambitne: śledzie w grzybach (przywiezione z Polski), chłodnik z krewetkami - potrawa tu nieznana, zawsze szokująca kolorem, oraz ragôut baranie z kaszą gryczaną - również przywiezioną przez nas z Polski, gdyż w ten sposób możemy nadać kolacji polski charakter. Tutejszym zwyczajem goście wychodzą po północy, a jutro (dzisiaj?) kolejny dzień pracy ambasadora - do wizyty prezydenta pozostały już tylko cztery tygodnie.<br>Kolacja była ostatnią tego dnia "czynnością dyplomatyczną". Określenie to narodziło się