w rodzeniu synów.<br>Były to pogwarki ludzi prostych, nieogładzonych umysłowo, których wprawiały w zachwyt różne kruczki narodowych bohaterów. Byli wrażliwi na poetyczny urok swoich legend, ale niekiedy gubili się w moralnej ocenie postępków, jakie przypisywali swoim przodkom. Życie pasterskie było twarde i naszpikowane niebezpieczeństwami; żeby utrzymać się na powierzchni w barbarzyńskiej dobie ustawicznych wojen i okrucieństw, nie można było mieć zbyt delikatnych skrupułów w sprawie sumienia.<br>W swoich gawędach pasterze nie zakładali wędzidła fantazji. Patriarchowie jako protoplaści rodów odznaczają się niebywałą długowiecznością i płodnością. Sara, staruszką będąc, olśniewa swoją urodą królów. Bóg i aniołowie interweniują w sprawy ludzkie, by popchnąć fabułę