skwerach, &lt;gap&gt; pod poduszką w hotelowym pokoju.<br>"&lt;q&gt;Architektura nie musi być funkcjonalna!&lt;/&gt;" - wołają twórcy Brasilii. Tkają wspaniały dywan miasta o elementach abstrakcyjnych. Przekładają na język budownictwa i organizacji życia zasady muzyki elektronowej. Ignorują przyzwyczajenia ludzkie i prawa natury. Ale skorpiony i anakondy meldują się tu, jakby to nie była supermetropolia, lecz barokowe Ouro Preto lub &lt;orig&gt;slumsowe&lt;/&gt; Pernambuco. Ale jak przychodzi czas wylęgu skrzydlatych owadów cupim, wszystkie piękne latarnie w ciągu jednego wieczoru oblepiają się tymi długoskrzydłymi termitami, a okna najświetniejszych nawet pałaców trzeba szczelnie zamykać, by uchronić meble i posadzki przed pożarciem.<br>Brasilia - i to jest największy paradoks - została powołana do życia