miałaś, wychowałaś staranniej niż niejedna najtkliwsza matka. Ale, Elciu, dla mnie to dziecko jest czymś więcej niż dla ciebie... Ja sobie tę córkę wymarzyłem, ona bardziej do mnie podobna niż chłopcy, to samo jej się podoba co mnie. Ona milczy, ja milczę, a rozumiemy się dobrze. Elciu - zarwał głębokim piersiowym basem - Elciu, zostaw ty Martę, nie zabieraj mi jej, nie zabieraj... <br>Twarz Róży oblała łuna. Róża porwała się z miejsca, bynajmniej nie przekonana. <br>- Tak? to ja mam nie zabierać Marty? - spytała dźwięcznie. - A dlaczego? Jakimżeż to czołem ty, który w oczy mi zaglądałeś jak pies, żebym tę twoją córkę ratowała w