sprawę, że trudno było dyskutować z Gomułką czy z Kliszką, fanatykami, do których nie docierały argumenty naszego środowiska. Czasem deklarowano ustępstwa i spełnienie żądań pisarzy, o czym z satysfakcją donosił Jarosław na zebraniach, lecz tych obietnic nie dotrzymywano. To oczywiście w pewnym sensie ośmieszało prezesa, bo świadczyło o tym, że bawią się z nim w ciuciubabkę. Przede wszystkim stale szło o zniesienie cenzury. To był stale poruszany temat na wszelkiego rodzaju zebraniach. Interpelacje w sprawach konfiskat maszynopisów albo zakazu drukowania utworów niektórych pisarzy nie odnosiły żadnego skutku. Kiedy skazano na przemiał dwutomowe wydanie przedwojennych recenzji teatralnych Słonimskiego, wywołało to oburzenie. Czy ktokolwiek