nazywał, mających służyć rozwijaniu uzdolnień do podejmowania decyzji. Dodajmy, że Kaufmann sformułował tezę o naturalnej skłonności żywych organizmów do zachowań sprawnościowych (w pewnym sensie), postulując także empiryczne badania z zakresu bioprakseologii, jak zakres ów nazywał.<br> Wydaje się, że niezależnie od sugestii Kaufmanna, badaniom dotyczącym zachowań decyzyjnych, głównie człowieka, dostarcza podstaw behawioralna teoria decyzji. Niektórzy autorzy sytuują te badania w prakseologii, o czym wspominają okazjonalnie, by wymienić choćby pogląd wyrażony przez Kozieleckiego w jego ostatniej książce. Kozielecki wyróżnia teorię decyzji racjonalnych, zaliczając ją do prakseologii jako normatywną teorię, która "formułuje racjonalne (optymalne) metody rozwiązywania poszczególnych typów zadań decyzyjnych, opierające się na pewnych