przez ramię i nakrył sobą ładunek. Przy ładunku jęknęło.<br>- Wybaczcie towarzyszu, musiałem wyrwać maszt... Żadnej odpowiedzi. Może go trafił, tego suchotnika? Może zemdlał?<br>Szczęsny uniósł skraj żagla. Zecer siedział skulony trzymając się za głowę.<br>- Nie wiem doprawdy, jak was za to przeprosić... Zecer odjął dłonie odsłaniając bujne kasztanowate włosy spod beretu i zawołał z irytacją - głosem Madzi zawołał:<br>- A co mi z waszego przeproszenia!<br>Szczęsny byłby znów zaklął - taka twoja mać! - żeby nie dziewczyna. Bo ten suchotnik, ten starszawy - był przecież Madzią! Madzią w granatowej bluzie i narciarskich pumpach.<br>&lt;page nr=309&gt; <br>Szczęsny musiał widocznie wyglądać zabawnie, bo krzywiąc się jeszcze z bólu parsknęła