zauważyłam, że Widmar patrzy w przejście. W przejściu stało dziesięć osób, które się spóźniły, było tam kilka pań, od razu zgadłam, na którą patrzy. Stała profilem. Futro miała rozpięte, widziałam krepdeszynową podszewkę i kawałek pomarańczowej sukni, wyciętej na piersi wąskim trójkątem .<br>&lt;page nr=126&gt;<br> Ta kobieta była prawie brzydka, poza tym stara i bez żadnego wdzięku. Ale ja czułam, że powinna się podobać mężczyznom, i widziałam, że Widmar patrzy na nią. Nie pokazałam po sobie, że to zauważyłam, przestałam tylko się śmiać. W duszy jednak jeszcze nic sobie z tego nie robiłam. Wiedziałam na pewno, że Wid mar nie może beze mnie żyć, nie