wewnętrznej wolności. Nie wiem, czy umiem jasno wytłumaczyć, dlaczego było to przeżycie tak wyzwalające. Scenariusz nie przewidywał zadania: wstań i wyjdź, kamera pracowała, mogłam grać dalej, a ja podniosłam się z fotela i zostawiłam Maję samą. Zawsze czułam się uzależniona od szumu kamery, a teraz wstałam i wyszłam. Zostawiłam ekran beze mnie; dotychczas nie do pomyślenia! Uświadomiłam sobie w tym momencie, że jestem człowiekiem całkowicie niezależnym, w sensie zawodowym, artystycznym, moralnym.<br>Walczyłyśmy z Mają na ekranie o chłopca, którego grał Artur Żmijewski. Zanussi nie narzucał mu, w czyją stronę mają iść jego sympatie, matki czy dziewczyny. Wszystko zależało od nas. Obie z