którym stało promieniste słońce. Były ryby, bliźnięta, rak, panna, waga, niedźwiadek i baran. <br>- Uważajcie! - zawołał zegarmistrz. - Zaraz wybije dwunasta. <br>I teraz dopiero zaczęły się dziać prawdziwe cuda. Wysoko, pod samym szczytem zegarowej wieżyczki, przy drzewie, dokoła którego owijał się wąż z ukoronowaną głową, stały figurki Adama i Ewy. Zastygłe w bezruchu, zdawały się patrzeć z wysokości na zebrany w kościele tłum i czekać, aż obie wskazówki dotrą do pozłacanej dwunastki. <br><br>- Jeszcze minuta! - szepnął burmistrz. <br>- Jeszcze dziesięć uderzeń serca - liczyła Ofka. - Jeszcze pięć, cztery, trzy, dwa... <br>Nadeszła wreszcie oczekiwana niecierpliwie chwila. Adam podniósł młot, Ewa pociagnęła sznur dzwonka. Rozdzwoniły się srebrne kuranty