strasznym wyrzutem...<br>- Wcale nie z wyrzutem. - Tylko?<br>- Jeszcze nie wiesz? - spytał cicho.<br>- Popatrz! - wskazała palcem na talerzyk przed sobą. - Zupełnie się lody rozpuściły...<br>- To za karę.<br>- Za myślenie? - A za co?<br>- Słuszna kara. - Jeszcze jak!<br>Przez chwilę patrzyli na siebie. Ciepły poblask słoneczny naświetlał Krystynę. Chwilami, gdy wiatr poruszał kasztanami, bezszelestne i lekkie cienie przepływały przez jej twarz, włosy, ramiona.<br>- Opaliłaś się - powiedział przytłumionym głosem Maciek. - Tak?<br>Przesunęła się wzrokiem nieco roztargnionym po stłoczonych dokoła ludziach, potem popatrzyła na tłum zapełniający chodnik, na kasztany naświetlone słońcem.<br>- Co? - spytał.<br>- Wiesz, chwilami wydaje mi się to wszystko nierealne... - Ludzie?<br>&lt;page nr=239&gt; - Nie, cały dzień. A