gęsto paprocią, liliowymi dzwonkami i karłowatą sośniną, przetykaną jałowcem. Ludzie niechętnie przechodzili koło tego wzgórza mówiąc, że tam nocami straszy. Byli nawet tacy, co widzieli różne dziwaczne postacie: a to białego konia bez głowy, a to czarnego psa, któremu buchał ogień z paszczęki, lub też olbrzymiego ptaka, co to latał bezszelestnie nad &lt;orig&gt;wgórzem&lt;/&gt; i wydawał krzyk podobny do głosu ludzkiego. <br>Podobno kiedyś, bardzo dawno temu, mieszkał w chacie przybrzeżnej młody rybak z matką staruszką. O niej to różnie gadano w wiosce, dlatego bali się jej ludzie i nawet żegnali się trwożnie, gdy w ciemności mijali zagrodę. Za to rybaka poważano, bo