panem Wenclem rozmowami. Poczciwy urzędnik traktował go z przyjazną życzliwością i nieraz zapraszał do siebie na Bielańską, gdzie można było gwarzyć swobodnie przy kawie (pan Wencel własnoręcznie ją przyrządzał na swoim starokawalerskim: gospodarstwie...). Były to najmilsze dla Kazimierza godziny Pan Wencel, okazywało się, lubił mówić, ale nie było to zwyczajne, beztreściowe gadulstwo - - Kazimierzowi przypadała raczej postawa słuchacza. Słuchał jednak chętnie i z wielką uwagą, chłonąc nie znane mu dotąd sprawy i wiadomości oraz bystre mniemania, uwagi, a osądy, jakie pan Wencel wysnuwał z materii rzeczy i zdarzeń.<br>Czasem, w niedzielne popołudnia, odbywali samowtór przechadzki po mieście. Pan Wencel wybornie znał Warszawę