podzielają beztroskę polityków. Świadczy o tym wymownie całkowite fiasko wizyty, którą grupa profesorska złożyła w marcu 1939 roku swemu bądź co bądź koledze, a zarazem prezydentowi, Ignacemu Mościckiemu. Daremnie przekonywano go o powadze sytuacji i konieczności włączenia przedstawicieli opozycji do rządu, a przynajmniej do Rady Obrony Narodowej. Mościcki zapewniał ich beztrosko, iż Polska jest we wręcz znakomitej sytuacji i ze wszystkimi zagrożeniami łatwo sobie poradzi. Powoływał się na swoje oczy i uszy, które wszystko widzą i słyszą. W odpowiedzi usłyszał od Stanisława Estreichera gorzkie słowa: "Stan faktyczny wygląda całkiem inaczej#widocznie pańskie uszy śle słyszą, a pańskie oczy śle widzą".<br>Wbrew