na Kazimierza z niezmierną jakby życzliwością...<br>Miękkie bowiem serce i poczciwe usposobienie miał pan komisarz delegowany, pan Gustowski, poza tym burmistrz miasta powiatowego Warty - Kazimierz zbladł. Jakby ugiął się cały przed niewidzialnym ciosem - Pojął najwyraźniej słowa komisarza, lecz zaraz rozsypały mu się one w myślach okruchami ostrymi, gryzącymi... Odruchowo i bezwiednie wysunął rękę i wziął pismo z tamtej białej dłoni komisarskiej - &lt;page nr=106&gt; Szelest papieru oprzytomnił go nagle, ocknął obronną wolę.<br>- Śmiem zapytać wielmożnego pana... jakie... jakie okoliczności ściągają na mnie tak okrutne rozparządzenie pana prezesa wojewódzkiej komisji?... Gdyż... nie pojmuję, w czym uchybić mogłem moim obowiązkom nauczyciela?...<br>- Znajdziesz asan wytłumaczenie w piśmie