podeszwy, łydki, nachylił głowę, chuchał na &lt;page nr=39&gt; prześwitujące przez pończochę ciało. Wreszcie Róża poruszyła nieznacznie palcem prawej stopy, jednocześnie syknęła: <br>- Dosyć! Boli... <br>Ze wstydem cofnął zaraz rękę i westchnął: <br>- Prawda, te moje patyki... <br>Nie śmiał dotknąć żony, patrzył tylko błagalnie: może czegoś zażąda, wskaże jakiś środek... Odwróciła twarz do ściany - widocznie bezwład ustępował, powiedziała: <br>- Przynieś z kuchni gorącej herbaty. Sabiny nie puszczaj tu. Zatelefonuj do Władka, niech przyjdzie zaraz. <br>Podreptał spełnić rozkazy. Po chwili, z filiżanką w ręce, telefonował: <br>- Czy Władzio? Chodźże, mój kochany, czym prędzej, matka prosi. Tak, do Marci, tak. Nie. Koniecznie prosi zaraz. <br>Pospieszył z herbatą do Róży. Leżała