ruch drgający różni się znacznie od ruchu doskonale giętkiej struny. Podobnie jak i dla drgań skrętnych, ogólne rozwiązanie dla tego typu drgań pręta, zwanego w literaturze belką, otrzymuje się z równań Pochhamera. Rachunek jest dość złożony. Po dokonaniu dość skomplikowanych przekształceń [12] otrzymujemy równanie drgań giętnych pręta &lt;gap&gt;, gdzie &lt;gap&gt; jest promieniem bezwładności (porównaj rys. 4.3).<br>Na postać równań opisujących drgania prętów ma wpływ sposób zamocowania prętów na ich końcach. Na rys. 4.4 przedstawiono przykłady zamocowań prętów jako źródeł drgających w różnych obiektach diagnostyki wibroakustycznej. Sposób zamocowania prętów implikuje bezpośrednio cztery warunki brzegowe, po dwa dla każdego końca (dla struny wystarczyły