nich moc i siła. Jednocześnie szła za nimi odpowiedzialność wynikało z nich bowiem, że jak zajdzie taka potrzeba to trzeba będzie oddać życie w obronie granic Polski. <br>Kiedy tak się stało ubrany w wojskowy mundur i trzymało w ręku karabin , kiedy w tle leciał Mazurek Dąbrowskiego a na maszt wciągano biało-czerwona flagę, to wypowiadając słowa przysięgi czuło się, że jest się Polakiem, żołnierzem i prawdziwym mężczyzną. Był to rzeczywiście moment niezwykły, jeden z piękniejszych jakie w życiu przeżyłem. <br>Pod koniec przysięgi przemawiał kapelan wojskowy. Na szczęście niezbyt długo. Widać był bardzo wyrozumiały wiedząc o tym, że zarówno żołnierze jak i zaproszeni